Krista ken ik als een gepassioneerde, leuke vriendin en mede-sportster. Meer dan eens heeft Krista mij op precies het goede moment, op de juiste toon en in prettige bewoordingen met daadkrachtig advies door een wedstrijd of training heen geholpen! Zo gingen we jaren geleden samen fietsen: het rondje van de Challenge om Almere in een nat trisuit van het zwemmen. Haar tempo ligt stukken hoger dan het mijne, maar trainen samen moet ook leuk zijn! Naast elkaar over de Oostvaardersdijk opdrogen. Daarna ging ze voor me fietsen om de wind tegen te houden, ‘zogenaamd’ vermoed ik. Want ze ging telkens iets harder! Ruim boven mijn trainingstempo. Soms even achterom kijkend, maar ik hield vol en bleef plakken. Ze kwam naast me fietsen en zei: gaat lekker zo toch? En weg was ze weer. Aan het einde van de Doddaarsweg kwam ze weer naast me fietsen met de woorden en een brede smile: zie je wel, dat jij ook best zo hard kan trappen!

Daarna ging ze mee naar de Frysman. Geen gezanik: zij genoot van het slapen tussen de Friese koeien, terwijl ik in de stress zat en ze duwde me het water in voor ik het begaf van de zenuwen. En toen ik na uren ploeteren eruit kwam, liep ze mee naar de wisselzone met een hele tekst over hoe geweldig ik was dat ik uit die golven was gekomen en dat ik lekker door moest gaan. Ze stond klaar om de voeding aan te vullen en als hardste van allemaal “you go, girl” te schreeuwen. Uren later rende ze naast me en regelde ze dat mensen mij in de marathon rennend ondersteunden, maar zij was eerst aan de beurt met een verhandeling over niet stoppen met hardlopen en niet gaan wandelen. En passant leerde ik van haar het wildpoepen :-) Een coach die je iedereen zou toewensen!

En vorig jaar tijdens een alternatief voor Egmond over het Almeerse strand was ze er eerst voor haar eigen mannetje, maar ze zag vanaf haar fiets dat ik het moeilijk had. Van mijn echte coach had ik de onmogelijke opdracht gekregen om binnen 2 uur te finishen en hartslagzone 3 aan te houden, wat totaal onmogelijk bleek. De hartslag was zo hoog dat ik dacht ziek te zijn, maar ik voelde me kiplekker. En dat zag Krista. Ze kwam langs me fietsen en ik deelde mijn twijfels of het wel verstandig was om met die hoge hartslag door te gaan. Krista zei: “luister gekkie, je kunt hele gesprekken voeren, loopt superlekker: als jij ziek bent doe je dat morgen maar onder werktijd! Nu loop jij lekker die halve uit en je trekt je nergens niks van aan!” Gelijk had ze en ik liep dan wel niet binnen 2 uur, maar gezond en wel over de finishlijn.

Nooit een belerende toon, nooit agressief, altijd opgewekt. Op zijn minst heeft Krista de beste intenties, maar het komt nauwelijks in je op om haar advies niet op te volgen! En dat reikt ver… Bij de Ironman in Hamburg zag ze vanaf de bank mijn hardlooptijden in elkaar donderen en ze las dat ik weer maagklachten had. AAN DE COLA appte ze naar mijn kind, die het mij doorgaf. Ik hoorde het haar al zeggen: Cola Ank, NU. En ik ging braaf aan de cola, die enorm hielp! Een coach als Krista zou iedereen moeten hebben. Krista heeft veel ervaring uit eigen hand en niet in het minst over het reilen en zeilen van een gezin met pubers in combinatie met een vriend die ook sport en een strak eigen trainingsschema met ook nog eens een baan. Een voorbeeldvrouw! En eerlijk is ze ook: ze zal nooit zeggen dat het makkelijk is, dat je er als een magere lat uit moet zien of opscheppen over haar eigen fietstempo.

Ze heeft maar 1 ding niet verstandig aangepakt: toen ik op zoek was naar een andere trainer/coach (een jaar geleden) raadde Krista mij Annemarie aan. Ook daar had ze een goed inzicht in! Dat is de enige reden waarom ik nu niet onmiddellijk aansluit bij TRIpassie. Alleen al voor Krista’s coaching is TRIpassie de naam waard.

Thom, die kende ik als het trainingsmaatje van Krista en verder niet. Maar ik volgde zijn progressie wel! En dat ging gestaag en strak volgens een plan. Toen ik het navroeg bij Krista vertelde ze mij dat Thom zelf precies weet hoe trainen werkt en dat hij één iemand begeleidde. Ik sloeg de informatie op en volgde ook dat proces van begeleiding nauwlettend.

Voor mezelf wil ik de best mogelijk training en coaching die ik kan krijgen en die bij mij past, maar als moeder wens ik dat mijn puberzoon nog veel meer toe. Mijn zoon zit vol ambities en sportplannen, maar daarnaast moet het leuk blijven en heeft hij een leven met school en vrienden; wat goed gemanaged moet worden. Vorig jaar viel Thom mij nogmaals op toen hij voor mijn zoon fietste in de plaatselijke triatlon. Hij vond het niet erg dat hij door zo’n ‘ukkie’ werd ingehaald bij het lopen, maar hij heeft wel even goed gekeken naar die jongeman. Om maanden later te informeren of ‘hij (mijn zoon) voor een halve triatlon aan het trainen was’. Nee Thom, hij is pas 16… Maar Thom had hem beter gezien en geprobeerd in te schatten dan de coach die hem op dat moment trainde. Ook dat sloeg ik op.

Een andere coach/trainer zoeken voor een ambitieuze 16 jarige vond ik een uitdaging. Iemand die aandacht had voor mijn knul en inzicht had in de data en die ook echt begreep. Ik dacht aan Thom, maar ik wist dat het niet zijn werk was. Ik had echter de begeleiding, trots en aanpak van de eerste coachee gehoord en gezien en dat leek me wel wat. Voorzichtig peilde ik via Krista en legde ik contact in een zo open mogelijk bericht met de vraag of Thom belangstelling had om een puber te begeleiden. Hij reageerde uitgebreid en enthousiast.

Toen we gezamenlijk tegenover Thom zaten werd de puber overtuigt door Thoms beroep en ik door het feit dat er eens iemand was die meeging in de grootste plannen zonder te knipperen met de ogen. En zo ging hij onder Thom aan het trainen. Ik heb vele varianten gehoord op het thema: ‘ik ga de training wel doen hoor, anders staat Thom dadelijk met een politiemacht voor de deur’ en dan stapte hij weer de wereld van Zwift binnen om te mopperen en schelden op Thom.

Of hij ging naar buiten met een setje trainingstempo’s waar hij voorheen nooit aan gedacht had. De trainingen klopten en haalden het beste uit de jongen naar boven. En elke training werd besproken over de whatsapp. Het resultaat mocht er zijn: binnen 6 weken onder de 40 minuten op de tien kilometer. Jongen en coach vochten om wie het meest trots mocht zijn. Daar stopt de training niet: het volgende doortimmerde plan ligt klaar. 2023 Biedt uitdagingen en ook zaken waar ik als moeder niet aan gedacht zou hebben, maar die mijn zoon echt moet gaan oefenen. 

Mocht het slecht weer zijn of die ene keer dat de vriendin even voorgaat, dan reageert Thom binnen een uur of de training verzet kan worden. En vergeet de puber een keer te laten weten hoe de training ging, dan laat Thom weten wat hem opviel. Het mooie is echt dat mijn kind al zijn trainingen lijkt te doen ‘voor Thom’, maar ondertussen weet hij heel goed dat het werken is aan zijn eigen doel! Dat ik dat bewerkstelligt zie bij mijn zoon is voor mij een bevestiging dat we met Thom de allerbeste keus hebben gemaakt die we hem konden geven.

Ook Thom heeft een drukke baan, een eigen trainingsprogramma en een gezin met jonge kinderen. Hij weet hoe het combineren werkt, heeft door zijn werk een breed inzicht in mensen en doet alles met focus en passie. Inzicht, betrokkenheid, flexibiliteit, begrip en vooral een superdegelijk persoonlijk schema: Thom heeft voor mij geen papieren nodig om een supertrainer te zijn! Een zwaailicht om mee te dreigen is genoeg ;-)

Thom's superkracht is het maken van een schema en inzicht in de data combineren met hele directe begeleiding. De superkracht van Krista zit ‘m in begeleiding, coaching en motiveren van anderen. Beide hebben uitgebreide ervaring met de loop- en triatlonsport. Het is fantastisch dat ze hun eigen superkrachten en ervaring in TRIpassie hebben gebundeld! Ik heb zoveel vertrouwen in TRIpassie dat ik ze mijn kind met zijn grote dromen en doelen graag toevertrouw.

In Februari 2022 ben ik gestopt met roken en gestart met sporten. Ik had mij fanatiek ingeschreven voor de challenge Almere-Amsterdam, de halve afstand.

Waar begin ik? Hoe begin ik? Ik had natuurlijk al wat ideeen en met een bedreven vriendin als triatleet lijkt dat makkelijk!? Maar wat je niet wilt is dat je vriendin je ook nog is gaat coachen, althans niet in mijn geval. Mijn koppigheid, eigenwijze houding, en (nog niet) gemotiveerde sporthouding maakte dat ik maar wat aan het rotzooien was.

Beetje fietsen, beetje schoolslag zwemmen, en hardlopen. Dit moest veranderen want ik kwam er al gauw achter dat je een halve triatlon niet op karakter doet. Ik leerde Thom kennen via Krista, hij had mij al snel in de gaten met mijn “gerotzooi” en begon toen met het geven van subtiele hints en tips.

Op elk onderdeel zwemmen/fietsen/hardlopen, die ik dan ook ging gebruiken. De abracadabra van cadans, FTP, wattage, aeroob/aneroob intreseerde mij niks, maar dit vind Thom juist leuk om te analyseren en hier baseerden hij mijn trainingen op.

Al snel bleek dat ik hierdoor sterker werd maar ook meer progressie boekte, mijn eigenwijsheid/koppigheid nam hij voor lief. zelfs als ik trainingen oversloeg viel er nooit een ongetogen woord. De rust en het geduld sieren hem dan ook. Naarmate de maanden verstreken van kleine wedstrijdjes die ik moest doen van Thom en volop in training zat tot aan de GROTE wedstrijd merkte ik steeds meer dat ik wedstrijd klaar was, maar vooral ook heel veel plezier ervaarde in het sporten.

De begeleiding en coaching van Thom is achteraf gezien essentieel geweest in mijn voorbereiding, gezien mijn eigenwijze karakter en motivatie had dit mij niet gelukt zonder hem als stok achter de deur! Ik heb de halve triatlon voltooid, en ben tevreden met het eindresultaat 06.37. 

Ik ben zelfs zo tevreden dat ik 2023 wederom de samenwerking met Thom ben aangegaan om mijn tijd van vorig jaar aan te vallen!! Op naar de halve triatlon van Almere en zelfs een marathon eind van het jaar:):).

Sinds dat ik in Almere woon word ik elk jaar in september geconfronteerd met borden van de Challenge Almere. De wens om een triatlon te doen is er al lang, maar door hardloopblessures dit eigenlijk altijd als onhaalbaar gezien. Tot september vorig jaar. Weer een bord van de Challenge. Toen ging er een knop om, dit moet gewoon gaan lukken!

In November ben ik lid geworden van TV Almere om zo in elk geval te kunnen starten met zwemmen. Fietsen deed ik al die tijd al. Het hardlopen, nog steeds niet mijn beste punt, toch ook maar gestart.

Na een paar maanden trainen merkte ik dat het best lastig is om een weg te vinden in wat nou goed trainen is. Zeker omdat het nog een lange weg te gaan is tot september 2023 dus je wilt niet te veel en te zwaar gaan trainen, maar wat is dan wel goed?

Via TV Almere ben ik in contact gekomen met Thom. En eigenlijk is het vanaf dat moment snel gegaan. Begin februari zijn Krista en Thom bij mij thuis geweest voor een uitgebreide kennismaking. Ondanks dat ik nog wel even bedenktijd kreeg was tijdens het gesprek voor mij al duidelijk dat ik dit gewoon moest gaan doen. De passie voor de sport wordt zo aanstekelijk gebracht door Thom en Krista dat je eigenlijk de volgende dag al wilt starten.

Ik ben nu sinds februari met Krista aan de slag gegaan met het trainen. Daarbij hebben we met het fietsen al een prachtige vooruitgang geboekt! Tja en dat hardlopen, dat is nog niet klaar met blessures, maar door het makkelijke contact en de persoonlijke begeleiding vinden we daar een goede weg in om toch wel goed te kunnen trainen, maar ook niet teveel te vragen. Dat persoonlijke springt er voor mij echt met kop en schouders bovenuit.

Je merkt aan alles dat Thom en Krista waanzinnig veel kennis hebben van de sport en deze ook graag willen delen met mede enthousiastelingen. Mij hebben ze in elk geval besmet met het triatlon virus 😊 Of ik de Challenge nou wel of niet red dat weet ik nog niet. We vinden sowieso een mooie afsluiting van het seizoen. Tot die tijd is de reis daar naartoe met de begeleiding vanuit TriPassie meer dan een feestje!